KAFAMDA DELİ SORULAR

              Sürpriz yazımızda bebeğimin cinsiyeti erkek demiştim amaaa kız olduğunu detaylı ultrasonda öğrendik :) Yani söylenenleri doğruladık kızlar kendilerini geç gösterirmiş benim kızımda kendisini detaylı ultrasonda gösterdi aylar sonra :) Şuan 32.haftamızdayız yani doğuma son 8 hafta ve ben çokkk tırsıyorummm :) Yazımı okuyan ve doğum yapan arkadaşlarım varsa onlardan yorumlarını bekliyorum. Doğumdan ayrı korkuyorum, sonrasından ayrıca korkuyorum :) Doğduktan sonra her şeyiniz bebeğiniz oluyor. Hayatınızı bebeğinize göre yaşamak zorundasınız bir anne olarak. Babalar tabi bu sıkıntının fedakarlığın ne kadarını yaşıyorlar orası tartışılır. En fedakar baba bile annenin tırnağı anca olur sanırım.Bu aralar haberlerde duyduğum vicdansız anne babalardan bahsetmiyorum tabi.
       
            Türkiye'deki genel bakış açısı evlendik çocuk yapalım annelerimiz bakar düşüncesi beni çıldırtıyor. Geçen gün gittiğimiz bir alışveriş merkezinde kadın süslenmiş püslenmiş eşiyle oturuyor yanında da ya annesi ya da kayınvalidesi var. Bebeği zır zır ağlıyor kadının umurunda değil nasıl olsa annesi bakıyor. Kadın ağlayan bebeğinin yüzüne bile bakmıyor içi bile gitmiyor. Çevremde de örneklerini görüp sinir oluyorum. İnsanlar işlerinden geliyor zaten çocuklarıyla ilgilenecekleri vakit yatasıya kadar olan bir kaç saat. Ama onlar ne yapıyor çok yorgunum bahanesiyle ne yemek yapıyorlar ne çocuklara bakıyorlar. Annelerine yada kayınvalidelerine bırakıp çocuklarını yatma vaktinde gelmesini söylüyorlar. Eee ne anladım ben bu işten hani annelik nerde. Sadece çocuk yapıp doğurmak mı annelik. Eskiden annelerimiz yanlarında kimse olmadan tek başlarına büyütmemişler mi bizi !! Zahmet çekmeden, zorlanmadan, fedakarlık yapmadan annelik mi olur ?? Ben mi eski kafalıyım bu konuda bilmiyorum. Arkadaşlar haksızsam söyleyin lütfen. Evet annelik zor bir şey ama daha yorulmadan çocuğunuzu yük gibi görüp başınızdan atmak istemenizde hiç doğru bir davranış değil bence. Ben anneliğin; şefkat, fedakarlık, sevgi, anlayış ve hoşgörüden oluştuğunu düşünüyorum. Hastaneye gittiğimde görüyorum kadının bir çocuğu var 4-5 yaşlarında ikinciye hamile ama çocuğuna öyle bir davranıyor ki ne sevgi ne şefkat ne saygı hiçbir şey göremedim. Çocuğa saygıyla, sevgiyle yaklaşmazsan o çocuk nasıl iyi bir çocuk olur, nasıl buna göz yumabilirsiniz?? Çocuklar saygısızca davranıyorlarsa büyüklerine dönüp suçu kendimizde aramalıyız biraz neden böyle yapıyor, ben bu çocuğa tutarsız mı davranıyorum, saygısızca mı davranıyorum, o saygısızlık yaptığında uyarmıyor muyum diye kendimizi sorgulamalıyız. Sorgulamadığımız her an aslında gelecekte size yapacaklarının tohumunu atmış oluyorsunuz.

           Bu konularda yazacak çok şey var ama fazla yazmamak en iyisi yoksa sinirleniyorum :) Sizden de yorumlarınızı bekliyorum bu konuda :)


Sevgiyle Kalın.