21 Ekim 2013 Pazartesi

SÜRPRİZZZZ !!!

!!!    SÜRPRİZZZZ   !!!

     Bir süredir yazamadım ama karşınıza ufak bir sürprizle çıkıp kendimi affettirmek istedim :) Dediğim gibi ufak,ufacıcıcık bir sürpriz "bebek" :) 5 aydır kendisinin varlığından haberdarız bakalım gelişmelerimiz nasıl olacak ya da 4 ay sonra beni nasıl bir hayat bekliyor bunları zamanla beraber göreceğiz :) Tabi içinizde anne olan ya da adayı olan arkadaşlarım varsa yorumlarını bekliyorum :)

    Şuan odun bir yapıya sahip anne adayıyım :) Kalp atışlarını duymak beni neden duygulandırmadı anlamadım belki bana bu yüzden tepki göstereniniz aranızda olabilir ama inanın şuan uyuşmuş gibiyim onu gerçekten çok sevmekten başka bir şey hissedemiyorum. Duygulanamıyorum,aşırı sevinemiyorum belki de tam onu hissetmediğimden olsa gerek. Bu ay tekmelerini hissettirdi evlat ama cinsiyetini bir kaç saniyeliğinede olsa geçenlerde gösterdi saolsun :) Kızlar cinsiyet göstermez diyorlardı ama bizim oğlan cinsiyet göstermiyor :) Ve her onu gördüğümde kafası aşağıda popo yukarıda duruyor :) Benim adam biraz enerjik o yüzden elimden geldiğince sakin bir evlat olmasını istediğim için benim adamında hareketlerini istemsiz kısıtlıyorum :) "Televizyonun sesini kısar mısın hayatım?" "O müziğin sesi sanki azıcık açık gibi aşkım" "Gerçekten bir gürültü yumağısın,lütfen sakin ol azıcıkkkkk!!!" :)) diye sitemlerle bu ayımızı sürdürüyoruz.

   Evliliğimiz gibi evladımız da kısa vadede ve üzerine çok düşünmeden oldu :) Benim için bu en iyisiydi yoksa düşündükçe sorumluluklar ve benim adama benzerse korkusu beni bu düşünceden uzaklaştırırdı :) Hamile olduğumu ilk öğrendiğim an zaten saatlerce ben ne yapacağım diye ağlamakla geçti :)) Hatta benim adam bile ne olduğu ilk anlamadı sonra testi görünce sevinse mi benim neden şiddetle ağladığımı mı çözmeye çalışsa şaşırdı ve beni yatıştırdıktan sonra sevinebildi :) Hamile olduğunu öğrenen insanlar ne hissediyor acaba? :) O iki çizgiyi gördüğümde aklıma birikmiş bebek çamaşırları bekleyen kocanın ve bebeğin ütüleri yapılacak yemek temizlik,bebeğin ağlaması,babanın enerjisinin bebekte olması beni bunlar öyle korkuttu ki sonra baktım ki düşünerek hatta ağlayarak demek daha doğru olur :)) ağlayarak hiçbir yere varamıyorum. Ağlasam da bunların değişmeyeceğini düşündüm ama anne olmaya hazır mıyım diye düşündüm derken bu aya geldik :) Sonra anladım ki ben aslında ilk andan beri onu kabullenmişim :) Ama benim gibi öğrenci hayatı yaşamayı seven bir bünyeye bu kadar sorumluluk yığınını düşünmek fazla geldi :) Şimdi her şeyi geçtim kalan 4 ayın çok çabuk geçeceğini düşünüyorum ve 4 ay sonra anne olacağıma hala inanamıyorum :) Bu sefer de aklımda doğum korkuları cirit atıyor :))) HELPP MEE!!! :)))

  NOT : Uzun bir aradan sonra kesintisiz devam ediyoruz beni izlemeye devam edin :)))

SEVGİLER!